Tomer Kedar, docent HRM, nam 4, 5 en 6 oktober deel aan de TOP training in Katwijk aan Zee, waarin we als (leer)gemeenschap M&B van en met elkaar leren hoe we het didactisch concept voor M&B handen en voeten kunnen geven. Hij deed elke dag kort verslag van de dag. Een persoonlijk inkijkje.
Lief dagboek,
Dag 1
Wat een softe bende. Met zijn allen in de kring. We hebben twee uur nodig om in te checken. Het lijkt het vliegveld wel. Tijdens het buitenspelen op het strand vraagt mijn klasgenootje zich hardop af waarom hij in deze groep is geplaatst: ‘ik ben al drie jaar klaar, nu de rest nog.’ Aan het einde van de dag checken we uit. Wat heb ik geleerd? Ik weet het niet zo goed. Te weinig denk ik. Ik wil meer feiten. Meer cijfers. Ik probeer steeds het antwoord te vinden op deze rekensom:
26 mensen volgen 7 uur per dag, 3 dagen lang een training in 1 hotel in Katwijk onder begeleiding van 6 mensen. Er is koffie, thee en lunch.
1a) Hoeveel kost deze training?
1b) Is deze training de investering waard?
Toch nog iets geleerd: ‘Kennis is geen kopje thee.’
Tomer
Dag 2
Jaren geleden volgde ik een training luistervaardigheden. Grote onzin vond ik dat. Luisteren, dat kon ik al. Tot bleek dat ik dat eigenlijk nog niet zo goed kon. Het is de nuttigste training die ik heb gevolgd. Blijkt dat deze training ook een beetje nuttiger is dan ik dacht. Een gereedschapskistje met nieuwe werkvormen, een gemeenschappelijke taal met mijn collega’s, een onderwijsfilosofie die stimuleert wat ik soms al doe. Bij een minor die ik geef, verzorgen mijn studenten de eerste anderhalf uur van mijn les. Ze geven een workshop, bereiden tentamenvragen voor en beantwoorden die in de les, en geven voorbeelden hoe zij de theorie tegenkomen in het dagelijks leven.
Ik leun achterover, luister aandachtig, en doe bijna niks. Ik voel me een bedrieger. Hier word ik niet voor betaald. Maar ik hoef me geen bedrieger te voelen. Dit is de ‘Art of Hosting’, dit is leren. Ik denk dat het mijn taak is om alles te initiëren, maar het is net zo belangrijk om ‘gehost’ te worden, en anderen de kans te geven om te hosten. Student Alara Yildiz keek naar het model van de ‘Art of Hosting’ en verwoordde het prachtig: ‘Het zijn allemaal manieren om je verantwoordelijkheid te nemen. Ik denk dat mensen hun verantwoordelijkheid niet zo goed kennen.’ We mogen van studenten verwachten dat zij voorbereid zijn, initiëren, gehost worden en co-creëren, net zoals zij dat van ons mogen verwachten. Zullen zij dat altijd waar maken? Waarschijnlijk niet. Maken wij dat als docenten altijd waar? Ik in ieder geval niet. Maar hoge verwachtingen leiden wel veel vaker tot goede prestaties.
Oja, ik heb medestanders gevonden voor een MOOC over geluk. Gaaf!
Tomer
Dag 3
Bier en bitterballen. De borrel lonkte en stelde niet teleur. Ik ben op. Moe maar voldaan. Het is vermoeiender om een training te volgen dan om een trainingte geven. Arme studenten. De meerwaarde van deze training ligt in het vervolg. Experimenteren. Morgen ga ik de open space inzetten. De winnende uitspraak van de driedaagse: ‘wees als docent wat minder vaak de hoofdrolspeler, en wat vaker de regisseur.’ Binnen een half uur zijn we uitgecheckt. Ik ben niet meer aan het rekenen.
Tomer
Whats up very nice blog!! Man .. Beautiful .. Wonderful .. I’ll bookmark your site and take the feeds adnl;iodaily?I’tm glad to find numerous useful information here within the put up, we want develop more strategies on this regard, thank you for sharing. . . . . .